Verleiding
maart 2016
Ik begin inmiddels te begrijpen waarom schrijvers zo graag in een huisje aan de Kagerplassen zitten. Of in een hotel met uitzicht op een onbekende stad. Vooral: op een werkplek zonder glasvezel, wifi, kabel-tv en andere verleidingen.
Eenmaal aan het werk dompel ik me onder in mijn verhaal. Ik moet de gebeurtenissen en omstandigheden letterlijk voor ogen hebben voor ik ze aan mijn lezers kan overbrengen. Vanuit mijn bureaustoel leef ik mee met onderwerp en lijdend voorwerp. En nog steeds schuilen de verleidingen in een klein hoekje: een woord waarvan ik de spelling moet nakijken; een voorwerp waarvan ik niet zeker weet of het in de beschreven tijd al bestond; of de postbode die in het hier-en-nu een pakje komt bezorgen. Ze maken allemaal de weg vrij naar Teletekst en Uitzending Gemist.
Ja, schrijven is het leukste wat er is. Maar wat een geluk dat ik niet op Facebook zit.
gerelateerde berichten: Unboxing Day - Ongemakkelijke ontmoetingen